hiçbir ses yok
yoksun
ve bir süredir hatıralarına dönük yüzüm
düşüyor yere yankılanan sesin
soyunurken odanın duvarları
üç kuruşluk operayı
birkaç porteye sıgdırıyor kalemim
ve birkaç gölge hareketi ile
titrek dizlerinin üzerine düşerken duvarlar
geçmişin üzerine bir set çekerek
odandan çıkıyorum
artık sesin yok
notaların da yok
sen de yoksun.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder