Bir bardak harf koysam sığ kalıyor yüreğim. Nefes nefes sessizlik, ırmak ırmak ağıt taşıyor. Ne acı.

Vicdanlarına saldırmak gerek
Gerek harflerle
Gerek seslerle
Gerek ezgilerle
Yumruk gibi yüreklerle
Yapışmak yakasına katillerin.

Gülerek vermek lazım kavgasını aydınlığın
Adalete kılıç olabilmek gerek
Korkmadan kırılmaktan,
Korkmadan düşmekten yere,
Korkmadan tekmelenmekten öldürülene dek
Umut atan yüreği toprağın soğuğuna koymaktan
Sevdasına ölebilmek gerek,
bir ağaç fidanının,
bir şiir dizesinin
insanlığın

Bir kahkaha patlatmak gerek acının ardından
feryat figan bir kahkaha ile
tükürmek lazım yüreklerine

El temiz
Alın ak
Yazgı kara olsun

"Ben!" diyebilmek gerek, "İnsanlık için"
İçin için gülerek, verebilmek gerek canı
Varsın dilleri lal, gözleri kör, kulakları sağır olsun.
"Ben yeşereceği bile meçhul bir fidana kanımı verdim.
Ve yeşerirse şayet,
gölgesinde top oynayacak çocukların
geleceğine feda olsun"